SUSKUNLUĞUMUN FERYADI

 Boğazımda  düğümlenip söylenmemiş binlerce söz

 Soru işaretleriyle sorgulanıyor zihnimde

 Hiçbirine noktayı koymadan

 Nadasa bırakıyorum

 Yutkunuyorum

 Acı biber gibi

 Yüreğime dokunuyor her biri

 Boğuluyorum

 Yine de……..

 Susuyorum

 Sustum !

 Yüz binlerce sözü kalbime akıttım da

 Sustum

 Acıları, endişeleri, hayal kırıklığını içime atıp ta

 Sustum

 Susmayı mertlik kabul ederek değil

 Çaresiz kalışıma yenik düşerek sustum

 Yenildim, evet !

 Keskin bıçak sözlü sevdaya yenildim

 Sevgili Nihat Behram, bir şiirinde

“Korktuğum şu:

 ürkütürsem kavuşamam, ay ışığı kirpikleri incinir;

 gücenirse barışamam, bu dert beni bitirir”... demiş

 İşte……. bende bu yüzden sustum.

 Kimseler duymadan sessizce

 Beynim ile kalbim arasındaki o ince çizgi üzerinde

 Konuşuyorum

 Haykırıyorum…

 Ağlıyorum…

 Susuyorum.

İsyan, sitem değil benimkisi

Kimseler üzülmesin halime

Nasıl bir şeydir bu

İçinde hala hoşgörüyü saklayan

Her nedene bir kılıf bulan

Suçları  hükümsüz sayan

Ana şefkati ile sarmak yaraları, sabretmek

Çırpınmak mı  bunun adı

Kabullenememek mi terk edişliği

Yoksa konduramamak mı

Bilmiyorum

Bildiğim tek şey…….

Sevdiğimden susuyorum

Gülizar Turgut